روند تحولات فکری و اخلاقی الیاس ابوشبکه با تکیه بر دیوانهای او

الیاس ابوشبکه در سال 1903 در لبنان متولد شد. وی پس از گذران یـک زندگی پرفراز و نشیب در راه عشق که با  فقر و تنگدستی همراه بود، در سال 1947 م درگذشت. موضوع اصلی دیوانهای الیاس ابوشبکه، فرو رفتن انسانها در منجلاب ناپاکیها و در پی آن بیداری و تعالی روح و عروج به سوی معنویت و آسمانهای پاکی و طهارت است. او ابتدا با نهادی پاک و دور از گناه در دو دیوان «قیثاره» و «غلواء» ظاهر می‌شود. اما گویی واقعیت موجود در جامعه نمی‌تواند او را راضی نماید؛ بنابراین برای رسیدن به فضیلتها خود را درگیر می‌کند نموده و در آنها غوطه‌ور می‌شود تا از دل آنها بتواند به دنیای آرمانی خویش دست یابد. بنابراین به سرودن دیوان «افاعی الفردوس» می‌پردازد که بیانگر این مرحله از زندگی او است. پس از آن با رویش عشقی جدید در او ـ که خالی از هر گونه شک و شبهه است ـ دو دیوان «نداء القلب» و «الی الأبد» را می‌سراید و با این گرایش با دلی پاک و عشقی خالص، خدا را ندا می‌دهد.